فرهاد نظری، عضو هیئت علمی جهاد دانشگاهی تهران به بیان مقوله حجاب و تاثیرات روان‌شناسی آن در دخترانی که به سن بلوغ شرعی رسیده‌اند اما به دلیل عدم توجه خانواده‌ها با لباس‌های نامناسب سنشان در جامعه ظاهر می‌شوند، پرداخت و گفت: خانواده‌هایی هستند که حجاب را به عنوان مسئله‌ای حکومتی رعایت می‌کنند و به محض خروج از مرزهای جمهوری اسلامی ظاهر خود را تغییر می‌دهند! در این خانواده‌ها دین مسئله‌ای درونی نیست. این خانواده‌ها به دلیل عدم اعتقاد به حجاب در فضاهایی مثل داخل ماشین، فضاهای دوستانه و محیط اجتماع توجهی به پوشش دختران خود که در سن حساس بلوغ جنسی و جسمی هستند، ندارند.

مدیر مرکز مشاوره و خدمات روانشناسی «جهت» با اشاره به اینکه در این سن کودکان به دلیل شرایط حساس روحی و جسمی در معرض آسیب بیشتری هستند، بیان کرد: بر اساس مطالعه‌ای که دکتر حسن احدی در سال ۷۰ انجام داده‌ بود، سن بلوغ دختران در ایران ۱۱ سال و سن بلوغ پسران ۱۳ سال بود اما در عصر حاضر به دلیل محرک‌های بسیار زیاد این سن کاهش یافته و خانواده‌ها باید در نظر داشته باشند طبعاً بچه ۹ تا ۱۲ ساله آنها با کودکان متفاوت است. البته بحثی با عنوان کودک ممیز هم داریم که این کودکان حتی در سن بلوغ هم قرار ندارند اما مسائل برای آنها کاملاً قابل تشخیص است.

این روانشناس تصریح کرد: در روایت‌های دینی ما مطرح است که کودکان از سن ۵ سالگی باید رختخواب خود را جدا کنند و پدر و مادر حتی در مقابل نوزاد و کودک خود نباید رفتار جنسی داشته باشد، این احادیث ناظر بر این مسئله است که حریم عفاف بچه باید حفظ شود؛ دختر بچه‌ای که لباس جذب به تنش می‌کنند و در عنفوان بلوغ قرار دارد حریم عفافش آسیب می‌بیند.

وی با اشاره به این نکته که شکی بر تحریکات زیاد در جامعه امروز ما نیست، افزود: ما از جامعه دینی صحبت می‌کنیم که بحث حجاب به عنوان ارزش در آن مطرح است و قشر متدین جامعه آن را رعایت می‌کنند، درست است که بی‌حجابی آشکار در جامعه نداریم اما پذیرش حجاب هم در میان گروه‌های مختلف فراز و فرود دارد و خانواده‌هایی که به نوع پوشش فرزندان خود توجهی ندارند بیشتر فرهنگ خود را نشان می‌دهند، فرهنگی که بر اساس آن رعایت حجاب و پایبندی به مناسک خوب فهم نشده است.

جامعه عفیف امن‌تر است

عضو هیئت علمی جهاد دانشگاهی تهران با تأکید بر اینکه جامعه‌ای که در آن موضوع عفاف و پوشیدگی مطرح است جامعه‌ای است که امنیت در آن بیشتر است، گفت: لذا توصیه به این است که فرهنگ حیا را به عنوان تکلیف والدینی جا بیندازیم. درست است که خانواده‌هایی که بچه‌های خود را با پوشش نامناسب بیرون می‌آورند فرهنگ خودشان هم همین است؛ اما با این کار فرزند خود را در معرض خطراتی قرار می‌دهند.

بچه‌های در سن بلوغ را در معرض سوء‌رفتار افراد نااهل قرار ندهیم

وی اضافه کرد: عموماً بچه‌ها نسبت به بلوغ خودشان خوف و ترس دارند، حال ما این بچه را در معرض سوء رفتار و در منظر و دیدگاه افراد نااهل در جامعه قرار می‌دهیم! وقتی این کار را می‌کنیم باید منتظر این هم باشیم که کودک در حال رشد ما در معرض نگاه‌ها، حرف‌ها و رفتار ناشایست قرار گیرد که همه این مسائل نوجوان را در معرض لغزش قرار می‌دهد؛ لغزش وقتی اتفاق می‌افتد که خود ما شرایط را برای آن فراهم کنیم.

نظری به تجربه سال‌ها کار مشاوره خود با خانواده‌های ایرانی اشاره کرد و گفت: آنچه من در ۲۱ سال کار روانشناسی در فضای خانواده‌های ایران مشاهده کرده ام این است که در عمده خانواده‌های ایرانی با اسلام و دین مخالفت وجود ندارد بلکه بیشتر عدم شناخت، آگاهی و مقلد بودن است و این رفتار به خصوص در خانم‌ها که به شدت در معرض مدگرایی هستند بیشتر دیده می‌‌شود.

وی تأکید کرد: خانواده‌ها نمی‌دانند لباسی که برای اعضای خود به ویژه اعضای نوجوان خود انتخاب می‌کنند چه تأثیری بر روی آنها دارد، رسانه‌ها نیز در این زمینه به درستی کار نکرده و به این مسائل نپرداخته‌اند. در حالی که شناخت باید در خانواده‌ها بالا برده شود. اکثر خانواده‌ها می‌گویند «همه اینگونه هستند و اینگونه می‌پوشند بچه من هم چه عیبی دارد اینگونه باشد» یعنی فشار جمعی بر رفتار افراد تأثیرگذاشته است.

این روانشناس کشورمان در پایان گفت: تحولات فرهنگی ـ اجتماعی جامعه ما بسیار زیاد است اما علی‌رغم این مسئله برنامه‌ای آموزشی ـ رسانه‌ای که بتواند این تحولات را پوشش و به مردم رفتار درست را آموزش دهد کم و کم‌رنگ است.

منبع:ایکنا